Koempel dol op Tango

Koempel dol op Tango

‘Digging and dancing’, luidt de ondertitel van de komende Parade in Brunssum. Hoe dansten onze koempels eigenlijk? Grote kans dat de laatste lichting zijn vrouw ontmoette tijdens een tango van Bruno Majcherek. In dancing Bus bijvoorbeeld. Een avondje uit is nogal veranderd, mogen we wel zeggen. Zeker voor hen die jong zijn. Want hoe ging dat, tot ver in de jaren ’60? Beatmuziek en rock-’n-roll waren nog maar mondjesmaat doorgedrongen. Jonge koempels en hun meisjes gaven in meerderheid de voorkeur aan tango, foxtrot en wals, naast dansen die door eerdere generaties uit Oost Europa waren meegenomen: polka en mazurka.

Bruno Majcherek (1936), zanger en klarinettist van het destijds razendpopulaire dansorkest The Regento Stars, herinnert het zich als de dag van gisteren. Hoe ze minstens vier maanden per jaar in het weekend in de dancing van de familie Bus in Brunssum speelden. En hoe jongelui daar uren achtereen dansten. Majcherek: „Om kwart over vijf ’s middags was de zaal aan de Prins Hendriklaan al afgeladen vol. Drie kwartier later, om zes uur, begonnen wij aan onze eerste set. Die duurde tot half negen. Tweeënhalf uur gespeeld, was de avond nog maar halverwege....” Aan tafeltjes en stoelen rond de dansvloer zaten vrijgezelle meisjes. Veel meer dan één glas limonade en een ‘bessen’ dronken die doorgaans niet op zo’n avond, weet Majcherek. Verderop, aan het buffet, dronken de vrijgezelle jongens zich moed in. „Vaak wel zeventig man sterk. Begonnen wij te spelen, dan schoten ze als een speer op de meisjes af. Vaak was het via oogcontact en een knikje al op afstand geregeld. Hoogtepunt was steevast onze grote hit Laila.”

Laila was in die jaren zoiets als wat Rock Around the Clock van Bill Haley eerder voor de vroegste rock-’n-rolljeugd was geweest: seksueel geladen en dus subversief in de ogen van clerus en fatsoensrakkers, maar daardoor nog aantrekkelijker voor de jongeren. „Ik stond eens met mijn zwager achteraan in de Pancratiuskerk, toen de pastoor, die niet wist dat ik er was, tekeerging tegen die jongen en dat orkest uit Heerlen die dat schunnige lied durfden te spelen. Limburg was vrij dorps in die jaren. Mensen werden in bedwang gehouden door mijnbedrijf, kerk en vakbond.” Los van die tekst was het niet zo gek dat zo’n tango het goed deed bij de jeugd, blikt hij terug. „Er werd flink geschoven op de dansvloer! Wij speelden ook wel in het Patronaat. Dan kregen we te horen dat er geen walsen mochten worden gespeeld omdat de rokken dan te ver omhoog zouden gaan. Laila mocht ook niet. Tegen het eind van de avond waren we dat weer vergeten en brachten we een extra lange versie van een kwartier. Daar waren ze voor gekomen. Het was de tijd van Radio Luxemburg en Duitse muziek.”

Bruno Majcherek, die na de sluiting van Oranje Nassau III bij een Duits mijnbedrijf ging werken en nu vanuit zijn flat uitkijkt op wat rest van Oranje Nasssau I, was ook in zijn hoogtijdagen nooit fulltime muzikant. Maar mooi dat hij ruim 42 jaar na het einde van The Regento Stars, nog optreedt. Vijftigjarige huwelijksfeesten zijn favoriet. Hoogtepunt? Laila natuurlijk lijk!! „„Je moet wel bedenken dat veel van die echtparen elkaar op de dansvloer hebben leren kennen, toen wij voor hen speelden. De ontroering die je daar nu nog veroorzaakt, alleen al door een hand te geven, stemt me iedere keer weer dankbaar. Ik ben mijn hele leven een geluksvogel geweest.

Dit artikel is met toestemming en vriendelijke medewerking van Media Groep Limburg overgenomen uit het Limburgs Dagblad van woensdag 20 juni.

 

  • Artikel
  • 22 juni 2012
  • door Siebrand Vos

0 reactie(s)


Reacties

Uw reactie

De inhoud van dit veld is privé en zal niet openbaar worden gemaakt.
CAPTCHA
Deze vraag wordt gebruikt om te controleren of u een menselijke bezoeker bent om zo spam te voorkomen.

Bekijk ook...

Landschapsfoto Harrie Seeverens ON

Landschapsfoto Harrie Seeverens ON

  • foto
  • 29 november 2022
Landschapsfoto Harrie Seeverens ON

Landschapsfoto Harrie Seeverens ON

  • foto
  • 29 november 2022