Bekijk ook...
Afkomstig uit:
Deze collectie bevat meer dan 6000 historische foto’s van de Staatsmijnen (DSM) en beslaat de periode 1900 tot 1975. De foto's laten alle aspecten van het mijnbedrijf en het culturele en sociale leven eromheen zien.
Deze online collectie is een initiatief van DSM en DeMijnen.nl
Meer informatie
1 reactie(s)
Reacties
Vanwege de corona kom ik nu
Vanwege de corona kom ik nu toe aan de dozen op zolder van mijn ouders. Ik probeer daar wat lijn in te brengen.
Mijn vader, Jacob de Koning, kwam in 1947 vanaf de Emma naar de Maurits als chef Wasserij. In 1968 nam hij, na 45 dienstjaren afscheid. In die periode heeft hij, met anderen, permanent aan het verbeteren van het kolenwasproces gewerkt: emmerladders, deinwasmachine, verenzeef, zeefcycloonwasmachine, verenwasmachine, ... in totaal 45 octrooien. Uiteindelijk werd het hele wasproces bestuurd vanuit de Centrale Regelkamer, met op allerlei plaatsen automatische meet- aftappunten voor de bewaking van het proces.
Eind 1965 kwam den Uijl meldden dat de mijnen gingen sluiten. Het opblazen van de Wasserij Maurits staat voor mij symbool voor het einde van een carriëre, maar ook van een vak: hij was dé kolenwas expert van Nederland en misschien wel van de wereld. Einde tijdperk.
Toch was hij het volledig eens met de sluiting. Op zijn 13-de werkte hij bij de smit in Nijmegen: voorslager. Zijn ouders migreerden rond 1920 naar de Kloosterstraat (min of meer tegenover de gashouder) en Jacob moest door het ophogen va de leerplichtige leeftijd naar 15 jaar, weer naar school: de Ambachtschool. Daarna naar 'de mijn'. Hij behoorde tot de eerste lichting die eruit werden gepikt om naar de Werkmeesterscursus in Heerlen te gaan.
Een bijzonder verhaal dat met deze grote knal eindigde.
Uw reactie